มีนิทานเรื่องหนึ่งพูดถึงชายในรัฐฉีมีความคิดนึงที่ผุดขึ้นมา สร้างความกังวลให้เขาไม่หยุดหย่อน ขณะที่เขาเดินอยู่ในถิ่นทุรกันดาร คิดขึ้นมาว่าหากฟ้าถล่มลงมาจะซ่อนตัวที่ไหน หากซ่อนในบ้าน ฟ้าจะถล่มทับบ้านแล้วบ้านก็จะทับตัวเองตายแน่ๆ เมื่อคิดแบบนั้นก็กระวนกระวายวิ่งไปจนเจอถ้ำหนึ่งก็รีบเขาไปซ่อนตัว ก็คิดว่าถ้าฟ้าถล่มก็จะปิดทางเข้าถ้ำ ไม่มีอากาศ ไม่มีอาหาร จะต้องตายแน่ๆ จึงวิ่งออกมาแล้วกลิ้งไปตามถนน ได้มองขึ้นฟ้าเห็นท้องฟ้าสีฟ้า เมฆสีขาวลอยเอื่อยๆ ก็คิดว่าท้องฟ้าจะตกลงมาได้ที่ไหนกัน เขาสบายใจได้ไม่นานก็คิดขึ้นมาว่า แล้วแผ่นดินจะไม่จมลงไปหรือ?
เขากรีดร้องในใจแล้วพยายามปีนขึ้นบนที่สูงอย่างสิ้นหวัง จากจุดที่อยู่มองเห็นบ้านของตัวเองไกลๆ ก็คิดว่า ถ้าเขาอยู่บ้านแล้วพื้นทรุดตัว เขาควรจะสร้างบ้านแบบเรือ ถ้าพื้นจมก็ยังลอยน้ำได้อยู่ เขาคิดขึ้นอีกว่าถ้าผืนน้ำพังทลายลงไปด้วย จะทำอย่างไรดี เขาคิดไปก็ตื่นตระหนก ไม่กล้าลืมตาขึ้นมองอีก
มีชายอีกคนที่เห็นความกังวลเรื่องท้องฟ้าและผืนดิน จึงบอกไปว่า ท้องฟ้าประกอบด้วยก๊าซ ทุกการเคลื่อนไหวและลมหายใจก็มีก๊าซ ท้องฟ้ายังประกอบด้วยดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาว ถึงจะตกก็ไม่ทำร้ายใคร ส่วนพื้นดินนี้ ทั้งโลกมีก้อนดินเต็มไปหมด ไม่มีที่ไหนไม่มีก้อนดิน ตัวนายก็ยังเหยียบได้อยู่ทุกวัน ทำไมถึงคิดว่าแผ่นดินจะถล่มได้ หลังจากที่ได้ฟังชายคนนี้พูดเตือนใจ ก็รู้สึกโล่งใจและหายคิดมากไปในที่สุด
มีสำนวนจีนว่า “杞人忧天” แปลว่า ตีตนไปก่อนไข้ ใช้อธิบายชายที่คิดมากเรื่องฟ้าดินถล่ม คิดกังวลกับเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องกังวล เนื่องจากขาดความรู้พื้นฐานในเรื่องนั้นๆ นั่นเอง ในการทำงานหรือการใช้ชีวิต ก็สามารถคิดล่วงหน้าเพื่อเตรียมพร้อมกับสถานการณ์ต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ แต่ก็ไม่ได้จำเป็นต้องกังวลมากเกินไป เพราะหากคิดมากเกินไปก็จะไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้เลย จะเลือกเส้นทางใดก็ไม่กล้าเพราะคิดไปก่อนและรู้สึกกังวลมากเกินไป เมื่อเตรียมวางแผนไว้แล้ว ก็เผชิญสู้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หากมีเรื่องที่คิดว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นหรือไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็ต้องรับมือและแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้ากันไป เพื่อให้บรรลุเป้าหมายได้สำเร็จนั่นเอง
Credit From: https://thit.link/n411JVw
