“ซุนหงอคง” หรือ “เห้งเจีย” หรือที่รู้จักกันในนาม “ราชาวานร” เป็นตัวละครในตำนานเทพนิยายและวรรณคดีจีน ตามนิยายจีนคลาสสิกเรื่องไซอิ๋ว (Journey to the West) ซุนหงอคงกำเนิดมาจากหินที่ได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยธาตุต่างๆ เป็นเวลาหลายพันปี
ในฐานะลิง ซุนหงอคงมีพละกำลัง ความเร็ว และความว่องไวอย่างน่าเหลือเชื่อ รวมถึงยังมีความสามารถทางเวทมนตร์ด้วย เช่นการเปลี่ยนรูปร่างและการเป็นอมตะ ซุนหงอคงมีนิสัยซุกซนและมีแนวโน้มที่จะสร้างปัญหา มักจะไปท้าทายผู้ทรงพลังต่าง ๆ รวมถึงเง็กเซียนฮ่องเต้เองด้วย
แต่ความเย่อหยิ่งของซุนหงอคงทำให้เขาเจอปัญหาในที่สุด เพราะวันหนึ่งเมื่อเขาพ่ายแพ้ต่อพระยูไล จึงโดนกักขังไว้ใต้ภูเขาเป็นเวลา 500 ปี จนกระทั่งพระถังซัมจั๋งมาปลดปล่อยให้ได้เป็นอิสระ ก่อนหน้านี้ท่านได้รับมอบหมายให้เดินทางไปรับตำราพระไตรปิฎกอันศักดิ์สิทธิ์ ท่านจึงได้คัดเลือกซุนหงอคงให้ร่วมเดินทางไปบนเส้นทางสู่ทิศตะวันตกด้วย
ตลอดการเดินทาง ซุนหงอคงและพรรคพวกต้องเผชิญกับความท้าทายต่าง ๆ นานา และต่อสู้กับปีศาจและวิญญาณชั่วร้ายมากมาย ซุนหงอคงพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์และกล้าหาญ แม้กระทั่งยอมเสียสละตัวเองเพื่อช่วยสหายของเขาหลายต่อหลายครั้ง
หนึ่งในวีรกรรมสุดซนของซุนหงอคงครั้งหนึ่ง เล่าว่าขณะที่ซุนหงอคงกำลังท่องไปในป่า ก็ได้ไปพบกลุ่มนักบวชลัทธิเต๋ากำลังฝึกสมาธิอยู่ ซุนหงอคงตัดสินใจเข้าไปปั่นป่วน ทำท่าทางเยาะเย้ยการทำสมาธิของเหล่านักบวช พอนักบวชลืมตาขึ้นเห็น ก็รู้สึกหวาดกลัวปนรำคาญ ขอร้องให้ซุนหงอคงออกไปเสียจากที่นั่น
ซุนหงอคงรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่ทำให้เหล่านักบวชหวาดกลัว นอกจากจะไม่เลิกราตามคำขอร้องแล้ว ยังโอ้อวดว่าตนอยู่ยงคงกระพัน อาวุธแข็งแกร่งทรงพลังเพียงใดก็ทำร้ายตนไม่ได้
หัวหน้านักบวชเห็นดังนั้นก็อยากพิสูจน์ว่าซุนหงอคงสำคัญตัวผิดไป ท่านยื่นไม้เท้าทองคำที่เคยได้รับมาจากเทพเจ้าให้ซุนหงอคงและท้าให้ลองยกขึ้น โดยรู้ว่ามีเพียงผู้ที่มีพละกำลังและจิตใจที่บริสุทธิ์เท่านั้นที่จะยกไม้เท้าขึ้นได้
ซุนหงอคงหัวเราะในคำท้าที่แสนจะธรรมดาและยื่นมือไปรับไม้เท้า ปรากฏว่าเขายกไม้เท้าขึ้นได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ต้องแปลกใจที่จู่ ๆ ไม้เท้าก็ใหญ่ขึ้นและหนักขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ มันถ่วงเขาลงและทำให้เขาขยับตัวไม่ได้
นักบวชจึงเผยว่าไม้เท้านี้มีอำนาจในการควบคุมน้ำหนักของผู้ใช้ คำท้าและท่าทีหวาดกลัวของนักบวชในตอนแรกคือการหลอกให้ซุนหงอคงแสดงความเย่อหยิ่งและจองหองออกมา ในที่สุด ซุนหงอคงรู้สึกสำนึกผิดและขอให้เหล่านักบวชอภัยให้เขา โดยสัญญาว่าตนจะเป็นผู้ให้ความเคารพแก่ผู้อื่นมากขึ้น
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซุนหงอคงก็เรียนรู้ที่จะอ่อนน้อมถ่อมตนและให้เกียรติแก่ผู้อื่น
แม้จะมีนิสัยซุกซนและก่อปัญหา แต่ซุนหงอคงก็เป็นตัวละครที่เป็นที่รักในตำนานพื้นบ้านของจีนและเป็นที่ชื่นชมในความกล้าหาญและความภักดี และเป็นแรงบันดาลใจให้มีการดัดแปลงเรื่องราวเล่าขานต่อมามากมาย ตอกย้ำตำแหน่งในฐานะหนึ่งในตัวละครที่มีชื่อเสียงที่สุดในตำนานจีน
